Sahne Arkası // Backstage

SAHNE ARKASI // BACKSTAGE | ORHAN CEM ÇETİN | SERGİ

2 EKİM-3 KASIM 2018

KÜRATÖR: EDA YİĞİT

Büyük Öpücük // The Big Kiss // Orhan Cem Çetin 2018

Orhan Cem Çetin Evin Sanat Galerisi’nde “Sahne Arkası” isimli kişisel sergisiyle 2 Ekim’de izleyici karşısına çıkıyor. Sanatçı şimdiye kadar ürettiği çalışmaları farklı bir bakışla incelerken, alternatif yöntemlerine yenilerini ekliyor. Ürettiği eserlerin taşıdığı anlam katmanlarını, kurgulanma biçimlerini, oluşum süreçlerini yeniden düşünerek eleştirel ve cesur bir görme biçimini inşa ediyor. Farklı dönemlerde ürettiği yeni ve görülmemiş işleriyle, fotoğrafın dünyasına incelikle dokunuyor. Sanat serüveni içinde hem bir bellek arkeolojisi hem de fotoğraf üzerine kabullenilmiş ya da kabul görmüş anlamları yerinden oynatmaya niyetleniyor.

Uzun zamana yayılan alternatif bir estetik arayışından, güzel ya da çarpıcı bir fotoğraf yapmaktan, anlamlı bir fotoğraf yapmaya uzanan bir yolculuk karşımıza çıkıyor. Bu yolculuk, varoluşla ilgili felsefi bir tartışma, estetiğin gücünden ve çarpıcılığından beslenerek bize ulaşıyor.

Video işlerin de yer alacağı sergi, açılış performansı ve sanatçı söyleşisiyle Ekim ayında sizleri bekliyor. Ayrıca Orhan Cem Çetin’in şimdiye kadar yayınlanmayan TutKeep isimli kitabı ilk kez basılıyor. 2004 yılında basılan ve baskısı tükenen Bedava Gergedan isimli kitabı ise sergi kapsamında yeniden yayınlanıyor.

Saklı çekmecelerden, bir köşede yeniden açılmak üzere bırakılmış dijital arşivden özenle seçilmiş bellek, doğa, varoluş, kader, hüzün, mülkiyet ve zaman gibi ortak kavramlar buluşuyor. Tesadüflerin evreni içine yerleşmiş hikaye ve renklerin bir araya getirilmesi için Eda Yiğit, Orhan Cem Çetin’i mercek altına alarak serginin küratörlüğünü üstleniyor.

Sergi, 2 Ekim’den 3 Kasım 2018 tarihine kadar Evin Sanat Galerisi’nde görülebilir.

Afrika // Africa // Orhan Cem Çetin 2018

Orhan Cem Çetin Hakkında

Fotoğrafçı vs.
1960 yılında İstanbul’da doğan Çetin, fotoğraf alanında kendisini yetiştirdi. Boğaziçi Üniversitesi Psikoloji Bölümü’nde lisans, İstanbul Bilgi Üniversitesi Görsel İletişim Tasarımı Bölümü’nde yüksek lisans derecesini tamamladı.

İlk kişisel sergisi Tanıdık Şeyler‘i 1988 yılında açtığında, fotoğrafa alternatif yaklaşımı ile dikkat çekti. Çetin, o tarihten bu yana çok sayıda kişisel proje gerçekleştirmiş, farklı disiplinlerden sanatçılar ile birlikte çok sayıda ortak projede yer almıştır. Sanatçı, sergi, gösteri ve performanslarında kavramsal, disiplinlerarası ve cesaretli tutumu ile tanınmaktadır.

Fotoğraf editörlüğü, çevirmenlik ve fotoğraf yazarlığı da yapan, kişisel çalışmaları, denemeleri ve eleştiri metinleri farklı basılı ve on-line mecralarda yer alan Çetin, sanat çalışmalarının yanı sıra hayatını fotoğrafçılık, fotoğraf alanında danışmanlık ve fotoğraf eğitmenliği yaparak kazanmaktadır. Halen Bahçeşehir Üniversitesi Fotoğraf ve Video bölümü eğitmen kadrosundadır. Çetin, Sanatorium Galeri tarafından temsil edilmektedir.

Sanatçının 2000 yılında Karakutu Cep Fotoğraf Albümleri dizisi içinde yer alan bir mini albümü, 2004 yılında ise fotoğraf ve kara mizah içeren metinlerden oluşan kitabı Bedava Gergedan (Okuyanus Yayınevi) yayınlanmıştır.

 

Eda Yiğit Hakkında

Küratör

1984 yılında Ankara’da doğdu. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Şehir Planlama Bölümü’nde lisans, aynı okulda Kentsel Planlama programında yüksek lisans derecesini tamamladı. MSGSÜ Sosyoloji Bölümü Doktora programında kolektif bellek üzerine araştırmalarını sürdürmektedir.

2009 yılında Sabancı Üniversitesi işbirliğiyle Osmanlı Bankası Müzesi’nde sözlü tarih eğitimi alarak, sözlü tarih alanındaki birikimiyle müzecilik ve sanat alanında üretimler gerçekleştirmektedir. 2013 yılından bu yana Karşı Sanat Çalışmaları bünyesinde, 2016 yılından bu yana TÜYAP Sanat Fuarı Artist bünyesinde koordinatörlük görevini yürütmektedir. 2013 yılında “Gezi Direnişi 27 Mayıs-18 Haziran 2013”adında hazırladığı kronolojik belgeleme çalışması kitap olarak yayınlandı.

2015 yılında Evin Sanat Galerisi’nde Nuri İyem 100 Yaşında Portre sergisinde Sözlü Tarih Uzmanı olarak arşiv çalışmasını gerçekleştirmiştir.

 

Evin Sanat Galerisi
Bebek Deresi Sok. No :13
Bebek Beşiktaş İstanbul
0 212 265 81 58
www.evin-art.com 
Pazar günleri hariç her gün 11:00-19:00 saatleri arasında gezilebilir. 

 

Ondan biraz korkuyorum // This bottle really scares me

Bir grup yabancıyla birlikte, pek de tekin olmayan bir bölgede, geniş bir arazide yürüyorduk. Önce boş fişek kartuşları, sonra da bu metal şişeyi buldum. Defalarca üstüne basılmış gibiydi. İçinden ne çıktığına dair ise hiçbir belirti, bir yazı ya da işaret yoktu.

Bu nedenle ondan biraz korkuyorum aslında.

 

We were miles away from the nearest town, slowly walking down a rocky hillside. I picked up two red colored and undersized rifle cartridges before noticing this trampled upon aluminum bottle.

I had immediately assumed that it used to contain some kind of an explosive; probably because I instinctively associated it with the cartridges.

In fact I haven’t got the slightest idea about what came out of it.

This bottle really scares me.

Alıntı:

TutKeep / OCÇ / 2008

Dönen şeyler // Things that rotate

Dönen şeylere saatlerce, belki günlerce gözümü ayırmadan bakabilirim.

Yeter ki dönmeye devam etsinler.

 

Things that rotate; they mesmerize me.

I could keep looking at them forever.

But they can never rotate long enough.

Alıntı:

TutKeep / OCÇ / 2008

Plastik yüzük // The toy ring

Ünlü bir Avrupa kentinin sokaklarında saatlerdir yürüyorduk. Haftasonuydu. Bir adres arıyorduk ama elimizdeki haritaya göre orada olduğumuza rağmen bir türlü bulamıyorduk.

Sigara içmek ve düşünmek için durduğumuz bir köşede, alçak bir duvarın üzerinde, kağıt parçalarının üzerinde duruyordu bu yüzük. Laf olsun diye parmağıma takmaya çalıştım ama uymadı. Sol elimin küçük parmağı bile fazla kalındı.

Yerine bırakmak istediysem de, onu oraya bırakan çocuğun geri döndüğünde yaşayacağı düşkırıklığını tahmin edebilsem de, cebime atıverdim.

Yolumuza devam ettik sonra.

Adresi bulamadık. Yüzüğü de hemen unutmuşum, dönüşte ceplerimi boşaltıncaya dek.

 

We were desperately looking for an address on a fine Sunday morning at a remote neighborhood of a famous European city. There were hardly anybody around.

Somehow the shop we were looking for was not at the spot it was supposed to be.

We were standing at a crossing, smoking aggressively, trying to decide what to do next.

Then I noticed this tiny, worn-out toy ring, probably lost in a childish gamble. The winner couldn’t care less. I immediately picked it up. Tried it on my smallest finger but it wouldn’t fit.

Today I regret having removed it from the threshold it belonged to.

The pieces of torn paper. I could have taken them with me too.

Plastic rings remind me of that particular city and vice versa.

Alıntı:

TutKeep / OCÇ / 2008

Yarısı boştu // Half full

O zaman en uzun uçak yolculuğumdu. Kocaman bir Airbus’tı. Yarısı boştu.

Uyku uyanıklık arasında, hiç durmaksızın içerek onunla karşılaşacağım anı hayal etmeye çalışıyordum.

Ona neden aşık olduğumu hatırlamaya çalışıyordum.

Hatırlayamadım.

Takip eden günler hiç kolay değildi.

Sonrası daha da kötüydü.

Bir tane de bunun gibi teneke bukalemun olması lazım.

Herhalde o almış.

 

It was my longest flight so far.

I kept changing my seat in the half full Airbus.

I was chewing on the stuff I had managed to take on board and thinking real hard for hours in perfect isolation to be able to find out why I used to love her.

I couldn’t.

What followed was even worse.

I miss the 7up chameleon she removed from my shelf.

 

Alıntı:

TutKeep / OCÇ / 2008

Çakıl taşları // “Just take a pebble and cast it to the sea…”

Çakıl taşları.

Her biri ayrı bir yolculuğun anısını taşır.

Hangisi hangisinin, işte onu hatırlayamam.

 

“Just take a pebble and cast it to the sea…”

Unforgettable song by Greg Lake.

Remember him?

 

Alıntı:

TutKeep / OCÇ / 2008

MYRKA

Yıllarca kapalı durdu.

Bana zaten kapalı gelmişti.

İçini bilememek, açmaya kıyamamak hoşuma gidiyordu.

MYRKA.

Hangi dangalak büyünü bozdu?

Ah Myrka, içini biliyorum artık.

 

MYRKA.

A closed, sealed box for years.

It had already defeated, resisted so many tempted owners before it finally came to me.

I liked the fact that I had no idea about what the inside looked like.

I still remember the moment when the battle ended and the seal broke so easily.

Oh, you S.O.B.

Will never forgive you.

 

Alıntı:

TutKeep / OCÇ / 2008

Teşekkürler abi. // Thanks brother.

Babamın Paris’ten getirdiği, bateri çalan bir kurgulu gorilim vardı. Bayılıyordum ona. Kurulunca gerçekten canlandığına inanıyordum. Tek amacı beni eğlendirmek olan, minik, zararsız, sevimli bir arkadaş.

Abim ise yeşil renkli lastik bir timsahla yetinmek zorunda kalmıştı. Herhalde bu düşkırıklığının etkisiyle bir sabah gorilimi gözlerimin önünde parçaladı.

Yok yere.

O dehşet verici anı asla unutamayacağım. Gorilimin yumuşacık kadife derisi yırtıldığında içinden iğrenç bir toz ve yağ karışımı ile kaplanmış paslı yaylar, dişliler, mafsallar görünmüştü.

O an tiksindim gorilimden.

Teşekkürler abi.

 

I had this clockwork gorilla who played a tiny set of drums. My father had brought it to me from a business trip.

I simply loved it. I truly believed that it came to life when it started moving. It was my best companion, my exchange for sleep.

My brother on the other hand had to settle for a small green rubber alligator.

Probably because of his frustration, he decided to torture me and vandalised my gorilla in front of my eyes.

I will never forget that horrifying moment when the poor creature’s smooth velvet chest was ripped open and I could see the gears and wheels and levers and springs covered with a disgusting mixture of grease and dust.

I puked on the spot. My affair with the gorilla was immediately over.

Thanks brother.

Alıntı:

TutKeep / OCÇ / 2008

Çok daha kolay. // Much easier.

Öyle görünüyor ki, bir hayatı başlatmak, bir hayatı sonlandırmaktan çok daha kolay.

It turns out that, it is much easier to initiate life compared to terminating it.

Alıntı:

TutKeep / OCÇ / 2008

Saklanmaya bayılırdım. // A box that I can fit into.

Çocukken dolapların, kutuların içine saklanmaya bayılırdım.

Herkes gibi.

Sanırım bu isteğim hiç bitmedi.

 

Children love hiding in closets, boxes, enclosures.

Me too.

A box that I can fit into.

Looking forward to it.

Alıntı:

TutKeep / OCÇ / 2008